Szczyrk - figury św.Jakuba na beskidzkim odcinku Szlaku Św.Jakuba

Wjeżdżających do Szczyrku wita ustawiona przy drodze wielka figura z kosturem i tablica "Św.Jakubie, prowadź". Na drzewach możemy dostrzec charakterystyczne znaki muszli, oznaczające szlak pielgrzymi do Santiago de Compostela w ...Hiszpanii. Z kąd szlak jakubowy na południu Polski i co ma wspólnego ze sławnym sanktuarium w  Galicji nad Atlantykiem? 

Gdy przyjrzymy się figurze Jakuba,   zauważamy u stóp postaci kościół, który w naturalnej wielkości ,po kilku minutach drogi ukazuje się nam na lekkim wzgórzu. Duży baner zawieszony na ciemnej, drewnianej ścianie głosi : Sanktuarium św.Jakuba, Starszego Apostoła". Tablica informacyjna u stóp wzgórza daje rozwiązanie zagadki - Szczyrk z jego Sanktuarium jest jednym 'przystanków' Beskidzkiej Drogi Świętego Jakuba, łączącej  Stary Sącz z Ołomuńcem. Pielgrzymujący ze Szczyrku do celu w Hiszpanii, mają do przebycia... 3803 km!

 

Nim zajrzymy do pięknego Sanktuarium św.Jakuba, na placyku u jego stóp możemy obejrzeć kilka następnych rzeźb świętego. Są one efektem zorganizowanego 5 lat temu (2010r), w święto Jakubowe , pleneru rzeźbiarskiego. Zwrócone plecami do kościoła, patrzą na góry i najbliższe sąsiedztwo - także skocznię narciarską.

 

 

Sanktuarium jest wspaniałym zabytkiem , wartym osobnego wpisu a przede wszystkim tego, by zajrzeć doń choć na chwilkę. Pochodzący z przełomu XVIII/XIX drewniany kościół zapiera dech w piersiach swoim wnętrzem...

Oczywiście w centralnym miejscu ołtarza głównego dostrzegamy patrona kościoła a wiele elementów wyposażenia przypomina nam , że jesteśmy w miejscu położonym na Szlaku Muszli.

Nazwany "sercem Szczyrku" plac po dawnym dworcu PKS, został wiosną 2012 r Uchwałą Rady Miasta nazwany Placem św.Jakuba a w VII 2012 r uroczystego poświęcenia dokonał ks.bp Piotr Gregel. Plac tętni życiem i jest to chyba jedno z najbardziej zatłoczonych miejsc miasteczka .

Nie wiem, czy spodobałoby się Wielkiemu Pielgrzymowi to zamieszanie wokół jego osoby... Sanktuarium, szlak, plac, bractwo jego imienia... Ja  wyjechałam ze Szczyrku nieco tym zmęczona a chwilę wytchnienia w ciszy, bez tłumu, spędziłam tylko w...kościele, który długo oglądałam i fotografowałam. Sanktuarium było ciche i spokojne, nikogo poza mną w nim  nie było.Nikogo nie interesowały piękne polichromie , detale wyposażenia, czy barokowe obrazy. Myślę,że prawdziwi pielgrzymi nie zatrzymują się na długo w takich miejscach...szlak wzywa.